Derrotou ao ICL Manresa nun partido espectacular nun Pazo entregado (90-86)
A final soñada para un título que sabe moi doce para o Breo e a súa afección. O significado de xogalo como anfitrión,premio por un boi traballo e o liderado ao final da primeira volta, e o premio de gañalo, converteu ao Pazo nunca festa espectacular.
O partido foi dominado na primeira parte polos locais que cegaron a gozar de vantaxes que roldaron os 20 puntos, apoiados nun xogo dinámico,una boa defensa e accións de altísima calidade e aceiro. Pero o Manresa non se conformou con ser convidado de pedra e na segunda metade reduciu a vantaxa ata cegar a poñerse por diante mediado o último cuarto. O Pazo vivía unha vez mais un final de infarto. Nesta ocasión os nervios de aceiro de homes como Guille Rubio ou Ricardo Úriz, e un Pazo celeste defendendo cada posesión rival, deron o título ao Breoganismo.
O partido contou con tódolos ingredientes dunha grandísima final:xogadas espectaculares, asistencias para a videoteca, aley oops, defensas ao límite, triplas imposibles, remontadas e final de infarto. Un auténtico uxo entre dosu equipazos e con dúas afeccións animando en todo momento e co máximo respeto e deportividade antes, durante e despois do partido.
